Kom, dachten ze bij het Algemeen Dagblad, dat de hoofdmoot levert aan een reeks aangehaakte streekkranten, we houden het bij de jaarwisseling maar Rotterdams. En dus stapte de verslaggeefster naar het lokale restaurant Vineum, om daar de bubbelwijsheid van de eigenaar-sommelier op te tekenen. Wijsheid? Die zou je van een vakbekwame wijnadviseur mogen verwachten. Maar wat braakt ‘sommelier’ David van Steenderen in die krant uit? Dat Prosecco ‘heel populair’ is geworden in ons land. ‘Maar het is een druif. Dus als die naam op de fles staat, weet je nog niets over de kwaliteit. Je ziet niet waar de wijn vandaan komt’.

Aan een precieze datum is versoberen niet per se gebonden. Je kunt er op elke willekeurige dag mee beginnen. Maar omdat januari bij uitstek de maand is voor die eeuwige goede voornemens, zijn, behalve een groepje eigen volk, nu ook de Fransen voorzichtig begonnen de Britten na te apen met de campagne ‘dry january’, oftewel ‘janvier sec’. Een maandlang geen glas drank waar alcohol in zit. Dat schijnt lichaam en geest enorm op te kalefateren, volgens een onderzoek van de universiteit van Sussex. Daar volgden ze 1700 Britten die vrijwillig een maand ‘droog stonden’, hetgeen voor deze dranklievende natie op z’n minst opmerkelijk is. Wat die allemaal niet aan positieve resultaten meldden, is niets minder dan een pleidooi voor meer suikerarme gazeuses in de supermarkt. Ze werden er een compleet ander mens van. De onderzoeker, die de antwoorden van de gevolgde proefkonijnen registreerde, moest er uiteraard maar op vertrouwen dat hij de waarheid te horen kreeg. En dit waren de gemelde resultaten na een maand abstinentie:

In de laatste maanden van het jaar wordt er landsbreed mee geleurd: ‘kerst’-wijn, die niet bestaat. Al die middenstanders en importeurs roepen maar wat omdat ze denken dat ‘t ‘verkoopt’. Of ze bespringen je digitaal met wat zij je als uniek in de maag willen splitsen. Wijnschrijvers bevelen ook van alles aan, maar dan als ‘match’-wijn. En hun lofzangen stoppen leveranciers dan weer in hun promotie.

Pure frites met champagne. Dat serveert Jean-Paul Lubot tegenover het gare de l’est in Parijs. Een combinatie die een bevriend sommelier Olivier Poussier, drager van de wereldtitel, hem heeft geadviseerd. Ongewoon, maar moet kunnen in een tijd dat smaakpapillen rare sprongen (moeten) maken. Voor 10 euro ben je aan de beurt. De collega’s melden:

Wijnmedailles doen ertoe. Als ze ten minste aan een ‘belangrijke’ competitie zijn gekoppeld. Dat laat de PR-afdeling van het Concours Mondial de Bruxelles enkele juryleden zeggen. Daarmee onderstrepen ze tegelijkertijd hun eigen importantie. En vanuit die positie wordt meegedeeld dat de vraag naar het aantal Mondial-medaille-stickers voor wijnflessen snel stijgt. Hoe populair ze zijn moet blijken uit de gemelde met 20 % toegenomen vraag sinds 2017. Er bestaat bij een deel van de wijnexperts nogal wat scepsis tegenover medaille-wijnen, vooral als die ‘awards’ in minder prestigieuze wedstrijden zijn verleend. Toch verdwijnen ook zulke flessen blijkbaar eerder uit de schappen dan de rest. De PR-afdeling houdt ons voor: