Wijnwijs neemt adempauze

Wie zich de hoedanigheid van ‘journalist’ aanmeet, zoals de baas van een ‘prachtblad’ over wijn, zou op z’n minst professioneel moeten kunnen schrijven. En wie zich in de journalistiek ook nog ‘hoofdredacteur’ noemt, is zelfs eindverantwoordelijk voor de inhoud en kwaliteit van redactionele bijdragen. Eens te meer fronst een kritische lezer dan de wenkbrauwen als hij in een ‘Overpeinzing’ op de website weer eens wordt getrakteerd op zinnen die niet lopen. Grammaticale missers, spelfouten, houterig formuleren en een hotsebotserige manier van woorden achter elkaar zetten, zonder enig gevoel voor taalmelodie, vloeiend metrum en ander leesgemak. Er zit bij dat ‘prachtblad’ een eindredacteur. Maar die mag of durft het gewrocht van de baas kennelijk niet op het niveau van de ‘beter’ geletterden te brengen. Dus worden we deze keer weer eens vergast op een openingszin, waarvoor een VMBO-er zich nog zou schamen. Wij citeren:

Vorig jaar zomer diende VVD-Tweede Kamerlid Ziengs een wetsvoorstel in om blurring, het vermengen van horeca en detailhandel, mogelijk te maken. Een glas wijn bij de kapper zou dus moeten kunnen. Maar sindsdien zijn er weinig vorderingen gemeld. Hoe staat het ervoor? Wanneer kunnen we weer nieuws verwachten? De Koninklijke Vereniging van Nederlandse Wijnhandelaren is erin gedoken en geeft een stand van zaken:

De Franse milieuminister François de Rugy is opgestapt. Een dag nadat president Macron hem op het matje had geroepen omdat hij werd betrapt op het organiseren van copieuze dinertjes voor vrienden en familie op kosten van de Franse staat. De minister liet in zijn tijd als parlementsvoorzitter de duurste wijnen en schalen vol kreeft aanrukken en ook verbouwde hij zijn ambtswoning voor ruim 60.000 euro. De Rugy beloofde eerst alles terug te betalen, mocht hij met zijn echtgenote ‘bewezen’ ten onrechte op staatskosten hebben gefeest of gehandeld. Hij vond dat die uitgaven bij z'n functie pasten. Dat dit voorval nou juist een minister van Macron aangaat, is opvallend. De eerste wet die Macron ooit invoerde moest  gesjoemel van politici juist tegengaan.

Wat waren we nog vergeten als ‘beste’ in de wijnwereld classificeren? Juist, de wijngaarden zelf. En dat is dezer dagen op wereldschaal gebeurd. De Zuid-Amerikaanse wijngaarden kwamen er als beste af. Let wel: het gaat hier om de wingerd, niet om de wijn. Winnaar werd het Argentijnse wijngoed Zuccardi Valle de Uco. De collega’s melden:

Franse wijnen nemen in het instap- en middensegment een zwakke positie in op de nationale en internationale markt. Dat hebben France Agrimer en het Comité National d’Interprofession des Vin vastgesteld. Spanje en Italië doen het beter. De Fransen staan bekend om de hoge kwaliteit van vooral rode wijnen. Maar 70% van de Fransen zèlf koopt wijn onder de 5 euro per fles. Bovendien wordt er steeds minder rode wijn gedronken. Een ander probleem is dat Franse wijnen een oerwoud van appellations en IGP’s kennen, waardoor de onduidelijkheid voor buitenstaanders alleen maar wordt bevorderd. Verder moet er beter gecommuniceerd worden over het aanbod van Franse bubbelwijnen en met name over de crémants. Dat zijn de resultaten van een onderzoek in 13 export-landen, waar met deskundigen op dit terrein is gesproken. De Fransen laat wijn steeds vaker staan, als het geen bio is. Tussen 2012 en 2018 nam het binnenlandse verbruik met 7% af. Het bio-verbruik steeg in 6 jaar tijd met 14%

( Bron: Vitisphère)